amodiño...
con moito tino de non caernon agarda recompensa no cumio
se lle preguntas, non saberia explicar
por que está subindo.
A cada paso que dá o monte asustase
as veces pisa demasiado forte
e a pedra cede ó seu peso
outras o paraxe, cansado da invasión
envia unha ráfaga de vento norte
e enviao de novo enbaixo,
ó maldito punto de partida.

Pero non deixo de ascender
incansable?
xa pode a rocha partir
ou o vento levarme.
4 comentarios:
Fermoso.
b.a.
Nótese tono irónico ejem
Oishhhh, pero que texto mais profundo...
Ai coso coso... estarás namorado...
guiño guiño*
Idem
Publicar un comentario