Prendo un cigarro (un de tantos) dobro unha esquina e rememoro lembranzas de hai ¿cuanto? ¿2 minutos? Sonrio, tiro o cigarro, frustrome e chega á miña boca unha tos persistente e sanguenta.
Deixame pensar Morte, xa falamos outro dia...

Somos os fillos malditos da historia desarraigados e sen obxectivos, non sufrimos unha gran guerra nin unha depresión. A nosa guerra é a guerra espiritual, a nosa gran depresión: a nosa vida.
No hay comentarios:
Publicar un comentario